Oku, Ben Yazıyorum.

Bir blogger'ın blogundan bu kadar uzak kalması doğru değil, biliyorum. Geçtiğimiz bi'kaç ay benim için zorluydu. Değişim, yeniden uyum sağlama derken kendimi, kendi yarattığım kaosun içinde buldum. Enerji kaynağı ile etkilenen aynı kişi olunca, kurtulmak için sağladığınız enerji yeniden kaynak olarak değerlendilip başa sarıyorsunuz derken... Gün bugün oldu işte. Bunca zaman sessiz olmamın sebepleri vardı tabii, bir de sabrımı taşıran olaylar vardı takdir edersiniz ki. Bunca yıllık yaşantım boyunca hazmedemediğim tek bir şey oldu, Saygısızlık. Evet, oldukça basit geliyor aslında ilk karşılaştığınızda. Özellikle Türk toplumunun hemen her alanında, her anında görebileceğiniz, tecrübe edebileceğiniz bir eylem ne yazık ki. Fakat ben genel olarak ele almayacağım, özellikle vurgulamak istediğim bir yer var: İnsanların yaşantılarına karşı olan saygısızlık. Hayatımızın büyük bir çoğunluğunu toplum içerisinde, sosyal olarak geçiriyoruz. Peki şöyle bir bakın kendinize uzaktan; size...

Nicole. "Hala yaşıyor mu o kadın?" dediğinizi duyar gibiyim. Uzunca bir süre göz önünde olmasa da müzik açısından, X Factor UK juri koltuğunda yeterince Birleşik Krallığı meşgul ediyordu gündem açısından. Ve bugün, yepyeni bir single çıkarıverdi ortaya. Your Love. Şarkının geleceği önceden belli olmuştu, Nicole'ün websitesinde gerisayım başlatılmış, tüm sosyal ağlarından promosyon yapılmıştı fakat hiç kimse inanmıyordu açıkcası. Bundan önce Boomerang'i çıkarttığında yeni albümün çok yakında çıkacağını söylemişti, albüm dönemini erteleye erteleye bi hal olmuştu mesela. Tek vukuatı bu da değil, Killer Love albümünü Amerika'da satışa sunacağını bi'kaç kez söylemesine rağmen, hatta Try With Me ile insanları şaşırtmasına rağmen, sonuç sıfır idi yine. Bu yüzden çok da bel bağlamamıştık kendisine. Fakat görünen o ki, Nicole'ün kayıt şirketini değiştirmesi işine yaramış, ilk defa verilen sözde durularak prömiyer yapıldı. Dinlemediyseniz ufacık bir ele...

Hayatımız boyunca bi'şeylerle sınanıyoruz. Verdiğimiz kararlar, yaptığımız seçimler, söylemeyi seçtiğimiz ya da söylememeye karar verdiğimiz sözler, kelimeler, cümleler, sırlar, gerçekler, yalanlar... Yaşadığımız süre boyunca, sürekli bir sınava tabii tutuluyoruz, farketmesek de. Yaptığımız her şey, yaşadığımız her an bizim bir sonraki anımızı belirlemede bir ölçüt oluyor. Önümüzde olasılıksız olasılıklar dururken, tek bir karar anı ile o yolları ikiye bile düşürebiliyoruz mesela. Farketmiyoruz belki, farkında olamıyoruz ya da. Ama şunu da bilemiyoruz, her şeyin tek bir doğrusu yok. Kime göre doğru, kime göre etik? Kime göre yanlış? Her yiğidin yoğurt yiyişi farklı değil mi? Sana göre çok büyük görünen bir olay, başkasının elinin kiri oluyor mesela. Olan biten şeylerin, ikili ilişkileri etkilediği de bir gerçek. Aldığın bir karar, sen doğruyu yapıyormuş gibi hissetsen de, senin arkadaşlığına, dostluğuna, ilişkine mal oluyor bazen. Az önce de dedim ya, her yiğidin yoğurt yiyişi ...

Hadi biraz müzikten konuşalım. Eğlenceli olanından. Aklınıza tabii ki Katy geliyor, çok haklısınız! Hakkındaki son gelişmeleri takip ettiyseniz, uzatmalı albümü Teenage Dream'den sonra karanlık bir müzik yayınlayacağını duyurmuştu Şeker Kraliçesi Katy Perry. Sonrasında neler oldu, neler değişti bilmiyorum fakat ilk gelen single Roar karanlığın kıyısından bile geçmiyordu, ki bunu zaten biliyorsunuz zira şarkı haftalarca 1 numara oldu hepimizin sayesinde. Albüm hakkında bilgi verirken Katy fikrini değiştirdiğini, aslında karanlık bir müzik yapmak istediğini fakat bunun yapısına uymadığından, o karanlığı bir prizma yardımı ile ışığa çevirmeye karar verdiğini söylemişti; böylece albüme neden PRISM adı verildiğini anlamıştık. Ardından çıkan şarkılar gerçekten Roar'a hiç benzemiyordu, Dark Horse ve Unconditionally tamamen farklı şarkılardı. Yani Katy söylediğini yapmıştı gerçekten. Albümü kabaca inceleyecek olursak: Elinize aldığınızda ayçiçekleri içinde, bol güneşli bir bahçede ...