Oku, Ben Yazıyorum.

Sanırım, en geç yazılan Madonna eleştirisi bana ait. İstanbul'a her geldiğimde aynısı oluyor, yoğunluktan blog'u aksatıyorum haliyle. Elime içeceğimi alıp, masa başına anca geçebildim. Muhtemelen bu yüzden, en az okunan ve merak edilen blog benimki olacak, ama yine de yazmadan edemeyeceğim, üzerimden bir Madonna geçti nihayetinde. Paraya kıyıp VIP Batı'da izledim show'u. Biletin üzerinde saat 17:30'da kapı açılış yazmasına rağmen, bir gün öncesinden gelen mesajlar bize saat 18:30'da kapıların açılacağını söylüyordu, ama içeri girdiğimizde saat 19:15 sularıydı. Konser saati 20:00'den 21:30'a ertelenmişti aynı zamanda, ama Madonna sahneye 22:10'da çıktı.  Bu arada, Madonna'nın kulise bildiğimiz, herkesin bindiği şu gezi bisikletleri ile geldiğini de hatırlatmakta fayda var. Bildiğiniz bisikletle geldi yani. Show, The Prayer Overture   ile başladı. Kardinaller gelip sahneyi tütsüledikten sonra, Queen koskoca bir dua odasının içinde g...

Garip şu insanoğlu. Bir modeli yok, normali yok aslında. Öyle sanıp, doktorlar "Normali böyledir." diyorlar mesela, halbuki her insan kendine özel bir yapıda dünyaya geliyor, karakteristik özelliklerini bırak; fiziksel özellikleri bile birbirine benzemiyor ki, bunun hangisi normal? ''Herkeste olan'' dediğin şeyler; kafa, göz, el, ayak diyelim, onlar da 'herkeste' var mı gerçekten? Bazısı olmadan dünyaya gelmiyor mu? Biz Audi TT değiliz ki, hepimiz standart üretilelim? Henüz hiçbir fiziksel özelliğin standardı bulunamamışken, ruhsal özellikleri standarda koymak, dayatmak hangi kafanın ürünü peki? Psikoloji çok farklı bir dal kesinlikle. Zamanında benim de okumak istediğim, içine girmek istediğim bir branştı gerçekten. Git gide farklılaşan hayatlar, değişen yüzler, karakterler görüp hayran kalmak hoş bir duygu olsa gerek... Ama, bir de bunun farklı bir boyutu var; içinde boğulmak... Farklı insanlar, farklı yapılar demişken... Onca insan tanıyorum he...

Bu da eskilerden bir yazı.Tıpkı bir önceki gibi... Tarihi: 10 Mart 2010 Çarşamba. Saat 00:08 Afiyet olsun tekrardan :)) Umarım beğenirsiniz ! Ne kadar doğru birine sonuna kadar güvenmek ? Kim veriyor bize bunun garantisini ? Aldığın maddi birşey değil ki , 30 gün içinde iade edebilesin , ya da bozulduğunda yenisiyle değiştirebilesin... Düne kadar 'Diğer Yarım' dediğin insan bugün seni aldatabiliyor, arkandan konuşabiliyor, kısaca kandırabiliyor. Şimdi gel de , güven diğer insanlara ... Sonradan öğrenilenler defterine bir not daha : Demek ki ''Yıl'' dediğin şey, bir işe yaramıyormuş ;) O kadar karışık ki bütün olanlar, her türden örneğe rastlayabildiğin gibi, hangisinin doğru veya kesin olduğunu da kestiremiyor insan. Şimdi neye inanıp şekil vermeli hayata ? yıllarca süren ve kalitesinden hiç ödün vermemiş dostluğuna mı, kısa sürede yakaladığı samimi kardeşliğe mi , uzun soluklu süren dostluklarından birinin değerinin sıfır olduğuna mı, yo...

Bu çok ama çok eski bir yazı, neredeyse benim ilk public denemem denilebilecek kadar eski. Yazılma tarihi 22 Temmuz 2009 Çarşamba, 01:17. Umarım beğenirsiniz, afiyet olsun! =) Birçoğumuzun karıştırdığı,bazılarımızın aynı anlama geldiğini düşündüğü,bazılarımızın ise en çok önem verdiği kavramlardır arkadaşlık ve dostluk ikilisi... Her zaman olmasa da çoğu zaman sohbet edebileceğin, gün içinde görüştüğün, kafana uyan, takılmayı sevdiğin kişilerdir arkadaşların.Bir çok şeyi yapabilirsin onlarla aslında: Denize gider, oyun oynar,bira içer,dağıtır, koparsın; pikniğe gider,manyal yapar,mesajlaşır,sohbet edersin yeri geldiğinde. Doğru seçim yaptıysan eğer, sonu gelmez arkadaşlığın.Normalin ötesinde seversin arkadaşlarını,sayarsın,görüşlerini önemsediklerin de vardır;önemsemediklerin de... Genel bir kavramdır arkadaşlık, özünde...Bir üst seviyesi vardır ki,tarif edilemeyecek güzelliktedir onun yaşattıkları... 'Dostum' dersin o sevgili kişiye,herşeyini anlatırsın,pa...