Oku, Ben Yazıyorum.

Bazen dilimin ucuna kadar geliyor kelimeler… Hatta çırpınıyor dudaklarımın arasından kaymak, kendini göstermek için. Fakat o kadar kibirli bir gururum var ki, burnu yerden düşse almıyor. Garip şu insanoğlu. Mutlu olmak için her imkana sahipken, bazı şeyleri ertelemek adına yapmadığı fedakarlık kalmıyor, uzun dönemde mutluluğundan bile vazgeçebiliyor haliyle… Herkes aynı şansı elde etmez asla. Her ne kadar kadın-erkek eşit diye yakarsalar da, insanların isteyip de yapamadığı şey yok deseler de, olmuyor işte. Herkesin bir yıldızı var gökyüzünde;  kimisi daha parlak diğerlerine göre. Sorun ne mi? Sorun; elindeki ile yetinememek. Sorun; isyankar davranıp pesimist olmak. Sorun; sensin aslında. Senin düşüncelerin. Fiziksel kusurların olabilir, sesin güzel olmayabilir, dans edemiyor olabilirsin, kıvrımların olmayabilir, saçların şekilsiz olabilir, mühim olan; kendinle barışık olabilmen. Nelerle karşılaşıyoruz gün geçtikçe hayatımızda. Deli gibi, insanların iyiliği için hiç durmadan çırpı...

Yaz dönemi ile birlikte turneye çıkan isimler arasında Kylie Minogue idi. İsmini kesinlikle duyduklarımızdan… İstanbul’a gelişi de olay oldu, kanser olduğunu açıklaması da, geri dönüşü de, şimdi takındığı ‘’Afrodit’’ duruşu da… Biz tanıyamasak da, ablalarımız ağabeylerimiz tanıdı Kylie’yi. I Should Be So Lucky ile müzik dünyasına adımını attı Kylie 1988’de. Yerel toplama albümde şarkı söylerken bu şarkıyı söylemeye de hak kazanmasıyla başladı her şey. Aslında dizi oyuncusu olarak kariyerini başlatan Kylie’nin müzik yolculuğu, I Should Be So Lucky’nin Avustralya ve İngiltere’de 1 numara olmasıyla hızlı bir şekilde başlamış oldu. Şarkının başarısının ardından, aynı kayıt şirketi ile ilk üç albümünü anlaşmalı çıkarttı. Şirin bir kız olarak imajını ilk üç albümde sürdüren Kylie; dördüncü albümü ile beraber kadınlığını da ortaya koydu. 1995 yılında Where the Wild Roses Grow   adlı single’ına çektiği klipte Othella’dan esinlenirken, cüretkar olduğunu da bir kez daha kanıtlamış oldu. 200...