Sorun Sende Değil, İçinde Yaşadığın Dünyada Bulunan Taş Kalpli İnsan Figürlerinde!
Uzun zamandır neyi yazsam diye düşünüyordum. O kadar çok olay oldu ki, hangi birini yazsam diye... Sonra düşündüm ve dedim ki, bunca şeyin arasında, en çok baş kaldırdığım, olmaz kabul ettiğim şey hakkında yazayım: ALDATMACA ve YALAN. Hiç farketmiyor, herhangi birine, arkadaşınıza, dostunuza, kafede tanıştığınız birine ya da duygusal olarak bi'şeyler yaşadığınız/yaşayacağınız kişilere güveniyorsunuz. Mutlaka bir yerde söylenilen şeylere inanıyorsunuz. Ancak sonrasında ne oluyor? Ben cevap vereyim; hüsran. Kendim için konuşmuyorum, derim o kadar kalınlaştı ki, artık bir çoğunu umursayamıyorum, istesem dahi ancak, bu demek değil ki; Evet beni de kandırabilirsiniz, aldatabilirsiniz. Yok abi öyle şey. Kimse kusura bakmasın, ama tutup bir söz veriyorsan, cinsiyet olarak değil ama tabiri caizse, ben sözünün adamı olmanı beklerim. ADAM olmanı beklerim, İNSAN olmanı beklerim. Duyguların olduğunu farzederim çünkü. Ama son zamanlarda bakıyorum, önüne gelen gününü kurtarma peşin...