Bir Kardeşim Var; Anne-Babalarımız Farklı; Ama Öz.
Karmaşık şey şu bağlılık. Biri ile tanışıp, sürekli zaman geçirdiğinde, aranızda bir kimya oluşuyor; yediğiniz içtiğiniz ayrı gitmiyor mesela, hiç ayrılmayacağınızı, arkandan hiç konuşmayacağını, hayatının sonuna kadar dostun olacağını zannediyorsun. Lisede beraber takıldığın insanlarla bağının hiç kopmayacağını, sana onlardan daha yakın birisi olamayacağını düşünüyorsun. Universitede takıldığın insanların, kıskançlık gibi bir sorunu olmayacağını, arkadan iş çevirmeyeceğini sanıyorsun. Halbuki, bütün olumlu yanlarla beraber, bu olumsuzlukları da, o bağlılık getiriyor aslında. Verdiğin değeri alamamak, ya da fazlasını görmek değil bu; fesatlık, kıskançlık, unutulmuşluk vesaire... Daha önceki blogumda da dediğim gibi, internetten arkadaş edinip dost olan bir insanım ben. Öyle ki, canım çok yanmasına rağmen, uslanmayıp hala devam ediyorum buna. Soranlar çok; ''Madem çok canın yandı, neden hala? Bir nedeni olmalı yani?'' Evet, var. Öyle bir nedeni var ki, kimsenin ...