?
Bazen düşünmeden edemiyor insan. Bunca zaman yaşadıklarımızdan ders alıyor muyuz? Bütün bu olanlar bizi bir yere götürüyor mu? Doğru bir plan var mı hayatta? Suyun akışı hep doğru yöne mi yani? Başımıza gelen her şeyi başka bir şeye küçücük bir iplikle bağlıyoruz. Kötü bir şey oluyor, karma diyoruz, dolunay diyoruz tutulma diyoruz. Her biri bir etken oluyor mutlaka ama bunları zaten bilerek güne başlıyoruz, peki neden önlem alamıyoruz? Bugün iyi niyetle yaptığım bir şeyin sonunda dönüp dolaşıp başımdan aşağı dökülüşüne seyirci kaldım, daha ilk baştan karışmamam gerektiğini biliyordum aslında. Önemli bir olay da değildi ama bazen, hislerimizi dinleyemiyor muyuz? Bir şeyler etken mi oluyor ya da aslında bunların hepsi gerçekten çok önceden belirlendi ve biz aynı bir Shakespeare oyununda oynar gibi önceden yazılmış senaryoyu mu canlandırıyoruz sadece? Birini özlediğinizde, o da sizi özlese bile evren izin vermediği için mi bir araya gelemiyorsunuz, yoksa egolar izin vermediği...